Twórczynią teorii integracji sensorycznej jest dr Anna Jean Ayres (1920–1989), która sformułowała wnioski wskazujące na występowanie związku pomiędzy procesami integracji sensorycznej a procesami uczenia się.
Integracja sensoryczna to proces, w trakcie którego mózg otrzymując informacje ze wszystkich zmysłów (słuchu, wzroku, dotyku, węchu, smaku, równowagi i czucia głębokiego) segreguje je, interpretuje, porównuje z wcześniejszymi doświadczeniami, łączy je ze sobą i w efekcie odpowiada właściwą reakcją na bodziec i sytuację w jakiej się znajdujemy. Kiedy wrażenia zmysłowe są prawidłowo odbierane i przetwarzane to mózg może użyć ich do planowania ruchu, napięcia mięśniowego, postawy ciała, emocji, uczenia się i wielu innych procesów.
Natomiast jeśli występuje dysfunkcja integracji któregokolwiek z powyższych zmysłów może mieć to wpływ na:
- nadpobudliwość, trudności w skupieniu uwagi
- unikanie aktywności ruchowych (gier i zabaw sportowych)
- zmienne nastroje, impulsywność
- opóźniony rozwój mowy
- niezgrabność ruchową, potykanie się, przewracanie
- szybkie męczenie się, trudności z utrzymaniem równowagi
- trudności z zadaniami takimi, jak ubieranie się, rysowanie, jazda na rowerze (zaburzenia praksji – planowania ruchowego)
- problemy w kontaktach z rówieśnikami
- kłopoty w opanowaniu czytania, pisania
Jeśli wydaje się Państwu, że wasze dziecko przejawia zachowania świadczące o zaburzeniach integracji sensorycznej, warto wypełnić kwestionariusz autorstwa Z. Przyrowskiego (Polskie Stowarzyszenie Terapeutów Integracji Sensorycznej), który znajduję się poniżej:
Kwestionariusz S.I. dla dzieci w wieku przedszkolny oraz dla dzieci w wieku szkolnym klas I-III
Opracowała: Edyta Wysocka-Rutkowska – Pedagog Powiatowej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Białymstoku