Wybiórczość pokarmowa to specyficzny i trwały wzorzec zachowania, polegający na odmawianiu spożywania pokarmów, które nie należą do grupy preferowanej przez dziecko. Wybiórczości pokarmowej towarzyszyć mogą takie zachowania jak, np. opór przed samodzielnym jedzeniem, dławienie się, reagowanie odruchem wymiotnym, wypluwanie jedzenia, zabawa jedzeniem, podwyższony niepokój i poziom pobudzenia. Przyczyny mogą być różne: organiczne, motoryczne, sensoryczne, behawioralne oraz środowiskowe.
Podczas terapii wybiórczości pokarmowej przeprowadzana jest diagnoza problemu:
- ocena badań medycznych
- ocena budowy anatomicznej oraz umiejętności oralno-motorycznych (m.in. gryzienia, żucia, połykania)
- ocena przetwarzania sensorycznego w sferze oralnej
- ocena dotychczasowych doświadczeń dziecka związanych z jedzeniem i warunków środowiskowych
Następnie w oparciu o informacje uzyskane w trakcie diagnozy opracowywany jest indywidualny plan terapeutyczny dostosowany do trudności dziecka. Zawierać może:
- ćwiczenia wspomagające umiejętności oralno-motoryczne
- interwencje związane z oddziaływaniem sensorycznym w sferze oralnej
- konkretne interwencje i wskazówki dla rodziców związane m.in. z reagowaniem na zachowania dziecka w czasie jedzenia, z organizacją posiłków, z wprowadzaniem nowych produktów
Opracowała: Anna Jaźwińska-Chren – Logopeda Powiatowej Poradni Psychologicznej-Pedagogicznej w Białymstoku